Zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom kierownicy podmiotów, o których mowa w art. 27b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przekazują, drogą elektroniczną, ministrowi właściwemu do spraw gospodarki, w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, sprawozdanie o stosowanych przez te podmioty w poprzednim roku kalendarzowym terminach zapłaty w transakcjach handlowych. Pierwsze sprawozdanie składane jest w 2021 r. za 2020 r.
W świetle przytoczonych przepisów obowiązek dotyczy podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy uzyskali przychód przekraczający 50 mln euro w roku podatkowym zakończonym w 2019 r. oraz grup kapitałowych, bez względu na wysokość osiągniętych przychodów.
Niezbędne będzie podanie:
• firmy (nazwy) i numeru identyfikacji podatkowej;
• wartości świadczeń pieniężnych otrzymanych i spełnionych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie nieprzekraczającym 30 dni, od 31 do 60 dni, od 61 do 120 dni, przekraczającym 120 dni – liczonym od dnia wystawienia faktury lub rachunku potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi;
• wartości świadczeń pieniężnych nieotrzymanych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udziału procentowego tych świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych należnych podmiotowi w tym roku;
• wartości świadczeń pieniężnych niespełnionych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udziału procentowego tych świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych, do których spełnienia zobowiązany jest ten podmiot w tym roku.
Przez sformułowanie „wartość świadczeń pieniężnych nieotrzymanych w poprzednim roku kalendarzowym w terminie określonym w umowie oraz udział procentowy tych świadczeń w całkowitej wartości świadczeń pieniężnych należnych temu podmiotowi w tym roku” – zawarte w art. 13a ust. 4 pkt 4 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom – należy rozumieć wszystkie świadczenia pieniężne wymagalne w danym roku, a nie tylko te, które stały się wymagalne w danym roku. A zatem przywołany przepis obejmuje również świadczenia pieniężne przeterminowane, których termin płatności upłynął w latach poprzednich. Świadczenia te spełniają bowiem przesłankę, że są one należne podmiotowi w danym roku, bez względu na to, że „pochodzą” jeszcze z lat poprzednich.
W konsekwencji to sformułowanie obejmuje zarówno:
– świadczenia pieniężne spełnione po terminie (określonym w umowie) w trakcie roku, oraz
– świadczenia pieniężne niespełnione, a zatem istniejące na koniec roku, które zgodnie z umową miały być spełnione w tym roku (w tym te, które „przeszły” z lat ubiegłych).
Autor: Jacek Wilczewski, radca prawny
