Z dniem 1.01.2019 r. zaczną obowiązywać istotne zmiany w Kodeksie pracy i innych przepisach dotyczących dokumentacji pracowniczej (ustawa zmieniająca opublikowana w Dz.U. z 2018 r., poz. 357).
Zmiany polegają na:
– skróceniu okresu przechowywania dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracownika z 50 lat do 10 lat;
– umożliwieniu pracodawcy prowadzenia i przechowywania dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracownika w postaci elektronicznej (nie będzie potrzeby prowadzenia dokumentacji w formie papierowej);
– ustanowieniu zasady wypłaty wynagrodzenia na rachunek bankowy pracownika (do 23.01.2019r. każdy pracodawca informuje pracowników, którzy mają wypłaty wynagrodzenia do rąk własnych o obowiązku podania numeru rachunku płatniczego lub wniosku o dalszą wypłatę do rąk własnych).
Skrócenie okresu przechowywania dokumentacji pracowniczej będzie możliwe dzięki przekazywaniu do ZUS na bieżąco dodatkowych danych w imiennych raportach informacyjnych. Krótszy okres 10 lat będzie dotyczył pracowników zatrudnionych po 1.01.2019 r.
Dla pracowników zatrudnionych w latach 1999-2018 też będzie możliwość skrócenia okresu przechowywania dokumentacji z 50 do 10 lat, ale pod warunkiem przekazania do ZUS dodatkowego oświadczenia pracodawcy oraz raportów informacyjnych dla wszystkich pracowników.
Digitalizacja dokumentacji pracowniczej będzie możliwa dla wszystkich pracowników, niezależnie od daty ich zatrudnienia.
Ponadto, pracownicy będą uprawnieni do otrzymania kopii, a w niektórych przypadkach oryginałów dotyczącej ich dokumentacji.
Wejście w życie powyższych zmian jest już przesądzone. W dalszej kolejności czeka nas dalsza rewolucja prawa pracy. Komisja Kodyfikacyjna przekazała do Ministerstwa Pracy projekty dwóch nowych kodeksów. Projekty nie zostały jeszcze opublikowane.
Z informacji prasowych wynika, że zatrudnienie będzie ograniczone do umów o pracę i samozatrudnienia (wykluczone zostaną umowy zlecenia i umowy o dzieło). Preferowane będzie zatrudnienie na czas nieokreślony. Pośrednim celem jest „ozusowanie” wszelkich dochodów. Ponadto wprowadzony zostanie jednolity wymiar urlopu 26 dni, a urlop niewykorzystany będzie przepadał.
